هدف از مراقبه
مراقبه یعنی مراقب و شاهد بودن وآرام کردن ذهن تا جایی که ندای روح خود را بشنویم. در واقع ندای روح و صدای ذهن مانند دو کفه ترازو عمل می کنند. و تا زمانیکه ذهن آرام نگیرد ارتباطی با درون برقرار نخواهد شد و به تبع آن شناختی نیز از خود حقیقی مان حاصل نشده و قادر نخواهیم بود به درستی از هدایت درونی مان بهره گیریم.
هنگامی که با روح خود و ندای درون مان یا همان استاد درون مان ارتباط گرفتیم معجزات بوقوع می پیوندند. می توانیم در مورد زمان حال و آینده جویا شویم، برای حل مشکلاتمان راهنمایی دریافت کنیم، به خود درمانی بپردازیم، به عوالم درونی سفر کنیم، به توانایی های روحی مان آگاه شویم و بسیاری امکانات دیگر که از تصور خارج است.
نکاتی در مورد مراقبه
-در ابتدا هدف از مراقبه را به خود یادآوری کنید تا انگیزه لازم را درون خود ایجاد کنید.
-بهترین زمان برای مراقبه اول صبح یا قبل از خواب شب است که ذهن هنوز وارد درگیری های روزانه نشده یا از آنها فارغ شده است.
-بهتر است همواره در مکان مشخصی که احساس خوبی به آن دارید مراقبه کنید مثلا مقابل محرابی که برای خود ساخته اید.
-بطور کلی بهتر است در طول مراقبه تا جایی که ممکن است از تمامی بازیچه های ذهنی دور بمانیم. برای مثال اگر کار مهمی داریم قبل از مراقبه انجام دهیم، گرسنه نباشیم، از سر و صداهای اطراف دور باشیم و در محیطی آرام قرار گیریم، مطمئن شویم کسی مزاحم ما نمی شود و در صورت لزوم از اطرافیان خواهش کنیم، بدن مان راحت و ریلکس باشد.
-بهتر است قبل از مراقبه بدن خود را با انجام یوگا یا حرکات کششی و نرمش از استرس ها و گرفتگی ها رها کنیم و برای مراقبه در راحت ترین حالت ممکن قرار گیریم، به صورت نشسته یا خوابیده.( برای جلوگیری از به خواب رفتن، حالت نشسته بیشتر توصیه میشود.)
-در زمان مراقبه بهتر است گرسنه نباشیم، همین طور مدتی از صرف غذا گذشته باشد تا دستگاه گوارش در حال استراحت باشد و تمام توجه بدن به تمرکز محدود شود.
-برای دستیابی به نتیجه بهتر توصیه می شود بطور منظم مراقبه کنیم و حتی الامکان در ساعت مشخصی از هر روز آن را انجام دهیم.
-می توانید در طول مراقبه از شمع و عود استفاده کنید تا فضا روحانی تر شود.
-موسیقی مخصوص مدیتیشن و سبک های آرام نیز به ایجاد فضای روحانی و آرام گرفتن سریعتر ذهن کمک می کند.
برای کمک به آرام کردن ذهن و تمرکز بیشتر راه های مختلفی توصیه شده اندبرای مثال:
-خیره شدن با چشمان باز به یک نقطه مشخص مانند نور شمع، نقطه ای سیاه، ماندالا، نقطه ای انتخابی در پایین میدان دید یا تصویری از یک استاد ویا تمرکز روی چشم سوم با چشمان بسته برای چند دقیقه اول مراقبه
-ذکر مانترا
-مراقبه فعال
-نگاه کردن به جریانات ذهنی به صورت شاهد بدون آنکه آنها را متوقف کنیم تا آرام گیرند
-توجه به تنفس یا ضربان قلب و یا شمردن آنها برای چند دقیقه
-توجه به اندام ها و اعضای بدن و مرور آنها از نوک پا تا فرق سر
-تصویر سازی و تصور طبیعت، فرشتگان، مکان های بهشتی و انواع زیبایی ها
-گوش فرا دادن به موسیقی مدیتیشن، صدای آب، صدای کاسه تبتی
-خواندن کوان های ذن و فکر کردن به جواب آنها
-خواندن کتاب های مربوط به مراقبه یا گوش دادن به فایل های صوتی مربوطه
-بهتر است همیشه قبل از شروع مراقبه چندین نفس خیلی عمیق بکشید تا آرام گیرید.
-اگر در طول مراقبه افکارتان مزاحم شدند به هیچ وجه با آنها مقابله نکنید بلکه به آرامی آنها را مانند میهمانی ناخوانده بدرقه کنید تا خارج شوند. اگر با ذهن وارد جنگ شوید او هم با شما خواهد جنگید و کل زمان مراقبه شما به این شکل سپری خواهد شد.
-هنگامی که درگیر احساسات شدیدی مانند خشم و ترس هستید مراقبه کمی مشکل می شود زیرا که ذهن به داستان بافی و گریز به اتفاقات گذشته یا نگرانی های آینده می پردازد. در این زمان بهترین کار این است که به تاثیرات این احساسات روی بدن خود آگاه شوید، برای مثال خشم گرمایی در ناحیه شکم و ترس انقباضی در قفسه سینه بوجود می آورند. همین طور تنفس عمیق قبل از مراقبه می تواند به آرام شدن شما کمک کند.
-می توان برای مراقبه نیت کرد و روی موضوعی خاص ابتدا تمرکز کرد و درخواست کمک و راهنمایی نمود.
-بهتر است مراقبه را با درود به آفریدگار و نیروهای پاک موجود در جهان آغاز کرد و در آخر با تشکر از آنان به پایان برد.
-سعی کنید از مراقبه خود لذت ببرید، لبخند بزنید و آگاه باشید که این تنها فرصتی است که می توانید با خود حقیقی تان ارتباط گرفته و از مزایای فوق العاده این ارتباط بهره گیرید